Beslommeringen van een levenskunstenaar…

Ter Comfort van de Zeer Geeerde Lezer

Hoewel ik weet dat dit een voor publiek toegankelijke plaats is, ga ik me niet anders voordoen als ik ben. Er is hier vrijheids van meningsuiting, zolang iemand anders zich er niet aan stoort. Als je de verkeerde dingen zegt loop je dus risico’s. (Het is ooit anders geweest: Dat je kon zeggen wat je wou, omdat er toch niemand luisterde…)

Aangezien ik m’n hele levens al risico’s loop, ga ik me er niet echt druk over maken dus. Toch voel ik een zekere terughoudendheid. Ik wil dingen kwijt, maar als ik hier zit, weet ik ineens niet meer wat. Ik ben er zeker van dat veel meer mensen dit hebben, daarom ga ik me er ook niet echt door laten beinvloeden.

In deze tijd van verlies, van snelheid, opppervlakkigheid, wil ik toch een rustpunt zijn voor de dorstige en hongerige reiziger, op zoek naar warmte liefde en nut, en naar woorden van betekenis.

Ik heb afgelopen zaterdag een nicht begraven/gecremeerd, die na een gevecht van 10 maanden tegen kanker, toch het onderspit heeft gedolven, als zovele anderen. Opnieuw werd de kwetsbaarheid van het leven weer eens pijnlijk duidelijk. Als het er op aankomt zijn wij zielige wezens die niets kunnen toevoegen aan het leven, enkel in staat zijn alles te vernielen, maar denken dat we ik weet niet wat zijn. De ironie van dit alles wordt wel weer eens opnieuw op de plank voor mijn hoofd gegraveerd.

Hoewel ikzelf, net als vele anderen, niet het idee heb een plank voor mijn kop te hebben, zullen er weer anderen zijn die vinden dat dat wel zo is.

Zo, de inleiding zit erop. De kop is eraf. Er staan al wat woorden, dus de volgende woorden die ik schrijf voelen zich al lang niet zo eenzaam meer als de eerste….

Ik houd mezelf voor dat er nog steeds mensen zijn die lezen, en hoop stiekum dat mijn woorden ook gelezen worden, en ik bezit zelfs de ijdelheid om te denken dat er misschien mensen zijn die het graag lezen, en zich erin herkennen. Mensen die het mooi vinden, of belangrijk, die vinden dat ik echt iets te zeggen heb in deze kille tijd: De tijd van het meedogenloze geld: De Euro.

Graag had ik het vermeden, dat woord, maar het grijpt zo in het leven van honderden miljoenen mensen in, dat het onmogelijk te vermijden is. Ik wilde deze zin nog aanpassen, omdat er twee keer een vorm van vermijden in voor komt, maar heb toch besloten het gewoon zo te laten omdat het zo is.

Het valt me op dat het me gemakkelijker afgaat als ik dacht, en dat ik echt bezig ben me aan het digitale papier toe te vertrouwen.. : Voorlopig ben ik nog vrij, en dat is het hoogste goed dat ik ken. Men merkt dat zogauw vrijheid er niet meer is. Gezondheid en vrijheid, de twee belangrijkste woorden in ieders leven. In den beginne was het woord. En het woord was bij God. Het woord was God.

• 

• 

• 

Het woord. Uitdrukkingsmiddel van de ziel, zoals het lichaam, alleen blijven woorden langer: Hen is meer tijd gegund.

Ik lees dit en denk: Nounou.. Nog zo’n woord: NU. Het NU. Nu is eeuwig, er is geen verleden of toekomst in het nu. Yesterday is history, Tomorrow a mystery, but Today is the Present! The Gift, het Kado, het Geschenk, om het in het Nederlands te zeggen.

Het kan niet genoeg gezegd worden dat elke verandering alleen in het nu gemaakt kan worden. En dat niets is wat het lijkt. Deze dingen moet men weten om te komen tot de Waarheid. Nog zo’n woord, waarheid.

Wat is waar? Alles is waar, ieder heeft zijn eigen waarheid, en toch zijn er waarheden die meer waar zijn dan persoonlijke waarheid. Zoals eigenwijsheid is ook wijsheid.

• 

• 

Dit is de plaats waarop God verschijnt in dit schrijven.

Alles wat ik ben en weet is God. Ik heb de wachtkamer van het geloof reeds jaren geleden achter mij gelaten, en ben het weten binnengetreden. Hier is geen Kerk of religie, alleen eeuwig licht, en eeuwig leven. Het lichaam wat ik mag gebruiken is eigenlijk de tempel van mijn ziel, en gewoon sterfelijk. Het is een afschaduwing van een afschaduwing van een afschaduwing van het oorspronkelijke lichaam. Maar het spul waar het van gemaakt is is onsterfelijk. Vele principes en werkelijkheden zijn mij getoond, evenals onveranderlijke wetten.

God heeft mij zijn naam verteld, en geeft mij hier toestemming die te delen.

De Naam van God is: Ik ben die ik ben.

Dat impliceert totale vrijheid. Door zijn naam roept hij ons allen op te zijn wie wij zijn. Voorwaarde hiervoor is wel dat je moet weten wie je bent.. lol.